Od kiedy w 2019 roku neoLaser wprowadził nową generację lasera o długości fali 1940 nm oraz innowacyjną budowę światłowodów (wielopierścieniowe Infinite Ring), wśród użytkowników i lekarzy ciekawych tych nowości nie milkną pytania. Co interesujące, rozterki zdają się narastać niczym pożar. Niniejszy artykuł jest próbą ugaszenia ognia palących wątpliwości w przystępnej formie FAQ, czyli wyczerpujących odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania.

Lubimy to, co znamy. Poczucie bezpieczeństwa jest ważne – lekarz musi mieć zaufanie do technologii, na której pracuje. W przeciwnym wypadku droga do sukcesu będzie długa i wyboista. Jeżeli zdecydowaliśmy się na duży krok, jakim jest praca na najnowszej technologii, musimy odrobić zadanie domowe i… zapomnieć o doświadczeniu uzyskanym na urządzeniach starszego typu. Trzeba na nowo oswoić zmysły: wzroku, słuchu, dotyku. Ze względu na niższą temperaturę działania Infinite Ring i zatrzymanie fali 1940 nm na ścianie żyły, charakterystyczny „dymek”* widoczny pod USG przy zabiegach starszymi technologiami nie będzie widoczny. Co za tym idzie – odgłos „strzelania” (znów, przekroczenie temperatury 100°C) nie będzie słyszalny. Żyła nie od razu będzie zasklepiona i światłowód będzie można wsunąć w nią ponownie… To budzi wątpliwości. ALE… przesiadając się z manualnej skrzyni biegów na automatyczną, przestajemy przecież szukać stopą sprzęgła i sięgać ręką po lewarek… Czy to źle? Absolutnie! Za to na pewno prowadzi się inaczej. Tego trzeba się nauczyć, to należy oswoić i ważne, aby otworzyć się na nowe doznania.

Wiedzą oraz doświadczeniem dzielą się z nami dr Luca Palombi – lekarz z ponad 2-letnim doświadczeniem w pracy z laserem neoV1940 i światłowodami Infinite Ring, a także ekspert medyczny neoLaser oraz Gil Shapira – inżynier, założyciel, pomysłodawca firmy neoLaser i współtwórca światłowodów Infinite Ring.

*Bąbelki świadczyły o odparowywaniu wody. Efekt także uzyskamy, jeżeli będziemy trzymać światłowód w jednym miejscu emitując energię. Uwaga! To nie jest zalecana procedura ze względu na zwiększone ryzyko karbonizacji.

Przy zabiegach laserem 1940 nm pomimo prawidłowego dobrania parametrów, żyła tuż po procedurze wydaje się być wciąż „otwarta”. Czy mam się martwić? Czy żyła jednak została zamknięta?
Dr Luca Palombi: Przede wszystkim, korzystając z nowych technologii, jak np. laser 1940 nm, musimy zmodyfikować sposób weryfikacji efektów, zwłaszcza gdy połączymy tę metodę ze światłowodami wielopierścieniowymi Infinite Ring. Możemy mieć wrażenie, że zawodzą nas zmysły. To prawda, że podczas zabiegu laserem 1940 nm światłowód może swobodnie wejść z powrotem do żyły — szczególnie w przypadku tych o szerszych średnicach. Nie oznacza to jednak, że żyła nie uległa nieodwracalnemu uszkodzeniu. Z mojego doświadczenia z tą technologią, które trwa już dwa lata, wynika, że podczas kontroli pooperacyjnej żyła jest prawidłowo zamknięta, nawet jeśli w trakcie zabiegu mamy możliwość ponownego wsunięcia włókna. Moim zdaniem przyczyna jest związana z faktem, że działając światłowodami Infinite Ring (wielopierścieniowymi) osiągamy temperaturę z przedziału 70-90°C, uszkodzenie powstaje więc w niższej temperaturze, co skutkuje mniejszymi uszkodzeniami przechodzącymi poza ścianę naczynia. Strefa efektywnego uszkodzenia tkanek obejmuje śródbłonek nie wykraczając jednak poza błonę środkową naczynia. Dane obecne w literaturze potwierdzają współczynniki okluzji porównywalne z uzyskiwanymi przy użyciu technologii 1470 nm, ale z obiecującą redukcją częstości powikłań.

Co zrobić, gdy występuje mocna karbonizacja i „ciągnięcie” światłowodu?
Dr Luca Palombi: Ustalmy najpierw fakty: ze względu na wysoką ilość chromoforu (wody) w ścianie żyły oraz ponad 4-krotnie wyższą absorpcję długości fali 1940 nm w wodzie w porównaniu do fali 1470 nm, możemy zredukować ilość dostarczanej energii (LEED), w zestawieniu ze starszymi technologiami, nie zmniejszając skuteczności, ale ograniczając ryzyko efektów ubocznych. Karbonizacja z pewnością ma związek z nadmiarem dostarczanej energii. W przypadku lasera 1940 nm efekt „przedobrzenia z ilością energii” jest znacznie łatwiejszy do uzyskania niż przy innych długościach fali, właśnie ze względu na wspomniane wcześniej wyższe powinowactwo do chromoforu – wody. Karbonizacji możemy zapobiegać, zmniejszając moc (W) lub ograniczając czas ogrzewania tkanki poprzez przyspieszenie wycofywania światłowodu. Polecam dobrać moc biorąc pod uwagę kaliber/średnicę zamykanej żyły nie tylko przed, ale i po wykonaniu tumescencji oraz obserwując jej przyleganie do światłowodu, a tym samym zwiększoną „przyczepność” włókna laserowego. Wybór ten zależy od preferencji chirurga, jeśli jednak decydujemy się na szybsze wysuwanie, ważne jest, aby nie odbywało się zbyt szybko – raz jeszcze podkreślę znaczenie doświadczenia w pracy z daną technologią. Jeżeli jednak dojdzie do sytuacji, gdy czujemy mocne przywieranie, możliwe jest wykonanie pewnych manewrów. Najprościej jest wyciągnąć światłowód i oczyścić go delikatnie roztworem soli fizjologicznej, a następnie umieścić go w miejscu, w którym się zatrzymaliśmy. Możemy także zastanowić się nad wyborem światłowodu. Włókna wielopierścieniowe Infinite Ring mają taką przewagę, że posiadają długą powierzchnię emisyjną (~4 mm) i dlatego trudniej jest, aby jakakolwiek karbonizacja obejmowała całą powierzchnię emisji energii. Nawet gdy dojdzie do karbonizacji, możemy mieć pewność, że energia trafiła tam, gdzie powinna.

Czy światłowodami Infinite Ring mogę wykonać laserową krosektomię?
Dr Luca Palombi: Jak dotąd nie ma danych wskazujących na wyższość laserowej krosektomii w porównaniu z klasycznie przeprowadzoną procedurą, gdy odsuwamy się światłowodem na 2 cm od ujścia. Należy ją wykonać:

• jeśli operator jest doświadczony w danej technice (niezależnie od długości fali używanego lasera);
• w przypadku niewydolności zastawki ostialnej lub zastawek w odcinku biodrowo-udowym. Istnieją już doniesienia w literaturze opisujące ten temat.

Czy powinno się użyć znacznie wyższej energii w ujściu? Istnieją doniesienia mówiące, że lekarze stosują np. 200 J w ujściu (przy zaleceniach 30-60 J/cm).
Gil Shapira: Przede wszystkim, jeżeli jest coś, co może powodować zwiększoną karbonizację podczas zabiegu, to właśnie brak zaufania u operatora do stosowanej przez siebie metody. Wygląda to przeważnie tak: od samego początku zabiegu operator utrzymuje włókno w miejscu nieruchomo i przykłada za dużo energii (np. wspomniane 200 J). W przypadku światłowodów radialnych, a zwłaszcza nowego typu włókna, jakim jest wielopierścieniowy Infinite Ring, tkanka błyskawicznie kurczy się na końcówce we wszystkich kierunkach. Zdecydowanie to odradzam — można tym sposobem uzyskać zwiększoną karbonizację podczas całej procedury. Ważne, aby pamiętać, że sam światłowód w trakcie zabiegu nie nagrzewa się – on emituje energię w odległości 2-3 mm od końcówki. Jeśli jednak dojdzie do karbonizacji i obklejenia tkanką końcówki, ta przyklejona tkanka może bardzo mocno się nagrzewać, prowadząc w efekcie nawet do uszkodzenia światłowodu. Konsekwencji takiej sytuacji nikomu nie trzeba przedstawiać. Światłowody Infinite Ring to technologia inna niż poprzednie. Spirala światła działa inaczej niż „ring” światła, ponieważ emituje energię na przekroju, a nie w jednym punkcie. Sposób uniknięcia karbonizacji w przypadku lasera 1940 nm i światłowodu Infinite Ring jest dwojaki:

• zawsze utrzymuj włókno w ruchu, już od pierwszej sekundy emisji energii; jeżeli zaczniemy od nałożenia dużej dawki w to samo miejsce, możemy bardzo szybko uzyskać karbonizację,
• po wykonaniu tumescencji dostosuj ponownie dawkę mocy, biorąc pod uwagę wymiary żyły (zwłaszcza w przypadku, gdy ta bardzo mocno się obkurczy). ♦